Ο ρόλος του νοσηλευτή ως φροντιστής ατόμων με ψυχοκινητική καθυστέρηση.

Abstract

Με τον όρο Ψυχοκινητική Καθυστέρηση περιγράφεται η υστέρηση στην πλήρη ανάπτυξη των κινητικών δεξιοτήτων και στην ψυχοσύνθεση του ασθενούς, γνωρίσματα τα οποία ολοκληρώνονται κατά την εξελικτική περίοδο του ανθρώπου. Πλήττεται κυρίως το κεντρικό νευρικό σύστημα, με ανωμαλίες που εντοπίζονται στα βασικά γάγγλια, ενώ μπορεί να είναι είτε συγγενής, είτε επίκτητη. Η κλινική της εικόνα χαρακτηρίζεται από καθυστέρηση στις βασικές δεξιότητες και στο νοητικό δυναμικό, και γι’ αυτό τον λόγο είναι εύκολα ανιχνέυσιμη. Πέρα όμως από νευρολογική αιτιολογία, η Ψυχοκινητική Καθυστέρηση μπορεί να οφείλεται και σε άλλους παράγοντες, όπως ορμονολογικούς. Επομένως, η διάγνωσή της βασίζεται σε απλές εξετάσεις, και πάντοτε σε άμεση συσχέτιση με τα συμπτώματα που παρουσιάζει ο ασθενής. Η θεραπεία της είναι συγκεκριμένη για τον κάθε ασθενή, καθώς στοχεύει στην υποκειμενική αιτιοπαθογένεια, και περιλαμβάνει κυρίως ψυχοτρόπες ουσίες. Η συμβολή του νοσηλευτή στην φροντίδα των ασθενών αυτών δεν περιορίζεται μόνο στην νοσηλεία και στην διάγνωση, αλλά περιλαμβάνει και την αγωγή υγείας, καθώς και την εκπαίδευση του για μια προσπάθεια επανένταξης στην κοινωνία Τα άτομα που πάσχουν από Ψυχοκινητική Καθυστέρηση συγκαταλέγονται στα ΑμεΑ και γι’ αυτόν τον λόγο χρήζουν ιδιαίτερης φροντίδας, αλλά και δικαιωμάτων και διευκολύνσεων, ώστε να εξακολουθήσουν να ζουν την καθημερινότητά τους με αξιοπρέπεια. Σκοπός της παρούσας ανασκόπησης είναι να αποσαφηνιστεί η έννοια της Ψυχοκινητικής Καθυστέρησης, της αναπηρίας αλλά και των ΑμεΑ, καθώς και να δοθούν οι βασικές πληροφορίες για την αιτιοπαθογένεια, την διάγνωση αλλά και την θεραπευτική προσέγγιση. Η μεθοδολογία που επιλέχθηκε περιλαμβάνει προσεκτική αναζήτηση βιβλιογραφίας σε ιατρικά περιοδικά, βιβλία, έρευνες αλλά και πλατφόρμες αναζήτησης. Οι ηλεκτρονικοί ιστότοποι αφορούσαν κυρίως PubMed, ενώ υπήρξε και πρόσβαση σε μεγάλο όγκο πληροφοριών στην βιβλιοθήκη του Όλομουτς και της Πράγας στην Δημοκρατία της Τσεχίας. Τα αποτελέσματα της ανασκόπησης επιβεβαιώνουν πως ο νοσηλευτής κατέχει πολύ σημαντικό ρόλο στην φροντίδα ενός ασθενούς που πάσχει από Ψυχοκινητική Καθυστέρηση. Είναι ενεργό μέλλος τόσο στην νοσηλευτική φροντίδα και διάγνωση, όσο και στην ψυχολογική υποστήριξη, εκπαίδευση και κοινωνική επανένταξη του ασθενούς. Είναι αυτός που θα φροντίσει τόσο για την υγεία του, όσο και για την διασφάλιση και προστασία των δικαιωμάτων του.