Μέθοδοι δειγματοληψίας

Abstract

Πλαίσιο δειγματοληψίας Το πλαίσιο δειγματοληψίας είναι η πραγματική λίστα των ατόμων από τα οποία θα ληφθεί το δείγμα. Στην ιδανική περίπτωση, θα πρέπει να περιλαμβάνει ολόκληρο τον πληθυσμό-στόχο. Το μέγεθος του δείγματος Ο αριθμός των ατόμων που πρέπει να συμπεριλάβουμε στο δείγμα εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένου του μεγέθους και της μεταβλητότητας του πληθυσμού και του σχεδιασμού της έρευνας. Υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι μεγέθους δείγματος και τύποι ανάλογα με το τι θέλουμε να επιτύχουμε στη στατιστική ανάλυση. Μέθοδοι δειγματοληψίας πιθανοτήτων Η δειγματοληψία πιθανοτήτων σημαίνει ότι κάθε μέλος του πληθυσμού έχει την ευκαιρία να επιλεγεί. Χρησιμοποιείται κυρίως στην ποσοτική έρευνα. Εάν θέλουμε να παράγουμε αποτελέσματα που είναι αντιπροσωπευτικά για ολόκληρο τον πληθυσμό, οι τεχνικές δειγματοληψίας πιθανοτήτων να είναι η πιο έγκυρη επιλογή. Υπάρχουν τέσσερις κύριοι τύποι δειγμάτων πιθανοτήτων. 1. Απλή τυχαία δειγματοληψία Σε ένα απλό τυχαίο δείγμα, κάθε μέλος του πληθυσμού έχει ίσες πιθανότητες να επιλεγεί. Το πλαίσιο δειγματοληψίας πρέπει να περιλαμβάνει ολόκληρο τον πληθυσμό. Για τη διεξαγωγή αυτού του τύπου δειγματοληψίας, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εργαλεία όπως γεννήτριες τυχαίων αριθμών ή άλλες τεχνικές που βασίζονται αποκλειστικά στην τύχη. 2. Συστηματική δειγματοληψία Η συστηματική δειγματοληψία είναι παρόμοια με την απλή τυχαία δειγματοληψία, αλλά συνήθως είναι ελαφρώς ευκολότερη. Κάθε μέλος του πληθυσμού αναφέρεται με έναν αριθμό, αλλά αντί να δημιουργούνται τυχαία αριθμοί, τα άτομα επιλέγονται σε τακτά χρονικά διαστήματα. 3. Στρωματοποιημένη δειγματοληψία Η στρωματοποιημένη δειγματοληψία περιλαμβάνει τη διαίρεση του πληθυσμού σε υποπληθυσμούς που μπορεί να διαφέρουν κατά σημαντικούς τρόπους. Μας επιτρέπει να εξάγουμε πιο ακριβή συμπεράσματα διασφαλίζοντας ότι κάθε υποομάδα αντιπροσωπεύεται σωστά στο δείγμα. Για να χρησιμοποιήσουμε αυτήν τη μέθοδο δειγματοληψίας, διαιρούμε τον πληθυσμό σε υποομάδες (που ονομάζονται στρώματα) με βάση το σχετικό χαρακτηριστικό (φύλο, ηλικία, εισόδημα, εργασία). 4. Δειγματοληψία σε ομάδες Η δειγματοληψία σε ομάδες περιλαμβάνει επίσης τη διαίρεση του πληθυσμού σε υποομάδες, αλλά κάθε υποομάδα πρέπει να έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με ολόκληρο το δείγμα. Αντί να κάνουμε δειγματοληψία ατόμων από κάθε υποομάδα, επιλέγουμε τυχαία ολόκληρες υποομάδες. Εάν είναι πρακτικά δυνατό, μπορούμε να συμπεριλάβουμε κάθε άτομο από κάθε σύμπλεγμα δειγματοληψίας. Εάν τα ίδια τα συμπλέγματα είναι μεγάλα, μπορούμε επίσης να δοκιμάσουμε άτομα μέσα από κάθε σύμπλεγμα χρησιμοποιώντας μία από τις παραπάνω τεχνικές. Αυτό ονομάζεται δειγματοληψία πολλαπλών σταδίων. Αυτή η μέθοδος είναι καλή για την αντιμετώπιση μεγάλων και διασκορπισμένων πληθυσμών, αλλά υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος λάθους στο δείγμα, καθώς θα μπορούσαν να υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ των συστάδων. Είναι δύσκολο να εγγυηθούμε ότι οι συστάδες του δείγματος είναι πραγματικά αντιπροσωπευτικές για ολόκληρο τον πληθυσμό.

Μέθοδοι δειγματοληψίας μη πιθανοτήτων Σε ένα δείγμα μη πιθανοτήτων, τα άτομα επιλέγονται με βάση μη τυχαία κριτήρια και δεν έχει κάθε άτομο πιθανότητα να συμπεριληφθεί. Αυτός ο τύπος δείγματος είναι ευκολότερος και φθηνότερος στην πρόσβαση, αλλά έχει υψηλότερο κίνδυνο μεροληψίας δειγματοληψίας. Αυτό σημαίνει ότι τα συμπεράσματα που μπορούμε να κάνουμε για τον πληθυσμό είναι πιο αδύναμα από ό,τι με τα δείγματα πιθανοτήτων και τα συμπεράσματά μας μπορεί να είναι πιο περιορισμένα. Εάν χρησιμοποιούμε ένα μη πιθανό δείγμα, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να το κάνουμε όσο το δυνατόν πιο αντιπροσωπευτικό του πληθυσμού. Οι τεχνικές δειγματοληψίας μη πιθανοτήτων χρησιμοποιούνται συχνά σε διερευνητική και ποιοτική έρευνα. Σε αυτούς τους τύπους έρευνας, ο στόχος δεν είναι να δοκιμαστεί μια υπόθεση σχετικά με έναν ευρύ πληθυσμό, αλλά να αναπτυχθεί μια αρχική κατανόηση ενός μικρού ή υπο-ερευνημένου πληθυσμού. 1. Βολική δειγματοληψία Ένα δείγμα ευκολίας περιλαμβάνει απλώς τα άτομα που τυχαίνει να είναι πιο προσιτά στον ερευνητή. Αυτός είναι ένας εύκολος και φθηνός τρόπος για να φτάσουμε τα αρχικά της δεδομένα, αλλά δεν υπάρχει τρόπος να διαπιστωθεί εάν το δείγμα είναι αντιπροσωπευτικό του πληθυσμού, επομένως δεν μπορεί να παράγει γενικεύσιμα αποτελέσματα. 2. Δειγματοληψία εθελοντικής απάντησης Παρόμοια με ένα δείγμα ευκολίας, ένα δείγμα εθελοντικής απόκρισης βασίζεται κυρίως στην ευκολία πρόσβασης. Αντί ο ερευνητής να επιλέξει τους συμμετέχοντες και να επικοινωνήσει απευθείας μαζί τους, οι άνθρωποι προσφέρονται εθελοντικά (π.χ. απαντώντας σε μια δημόσια διαδικτυακή έρευνα). Τα δείγματα εθελοντικής απόκρισης είναι πάντα τουλάχιστον κάπως προκατειλημμένα, καθώς ορισμένα άτομα είναι εγγενώς πιο πιθανό να προσφερθούν εθελοντικά από άλλα. 3. Σκόπιμη δειγματοληψία Αυτός ο τύπος δειγματοληψίας, γνωστός και ως δειγματοληψία κρίσης, περιλαμβάνει τον ερευνητή χρησιμοποιώντας την πείρα του για να επιλέξει ένα δείγμα που είναι πιο χρήσιμο για τους σκοπούς της έρευνας. Συχνά χρησιμοποιείται στην ποιοτική έρευνα, όπου ο ερευνητής θέλει να αποκτήσει λεπτομερείς γνώσεις για ένα συγκεκριμένο φαινόμενο αντί να κάνει στατιστικά συμπεράσματα ή όπου ο πληθυσμός είναι πολύ μικρός και συγκεκριμένος. Ένα αποτελεσματικό στοχευμένο δείγμα πρέπει να έχει σαφή κριτήρια και λογική συμπερίληψης. 4. Δειγματοληψία χιονόμπαλας Εάν ο πληθυσμός είναι δύσκολο να προσπελαστεί, η δειγματοληψία χιονόμπαλας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη στρατολόγηση συμμετεχόντων μέσω άλλων συμμετεχόντων. Ο αριθμός των ατόμων στους οποίους έχουμε πρόσβαση σε «χιονόμπαλες» καθώς ερχόμαστε σε επαφή με περισσότερα άτομα.