Επιτομή:
Εισαγωγή: Οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις αποτελούσαν, και συνεχίζουν να αποτελούν έναν σταθερό παράγοντα κινδύνου, τόσο για τον/την ασθενή όσο και για το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Παρόλο που στα ανεπτυγμένα κράτη έχουν αναπτυχθεί κατάλληλα πρωτόκολλα για την πρόληψη ή/και αντιμετώπιση της εμφάνισης τους, ωστόσο, το σχετικό ποσοστό εμφάνισης είναι σημαντικό και προκαλεί εύλογη ανησυχία. Ο βασικός παράγοντας που οδηγεί σε λοιμώξεις αυτού του τύπου είναι οι ανθεκτικοί σε φαρμακευτική αγωγή μικροοργανισμοί.
Σκοπός:Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι αφενός η διερεύνηση των πιο πρόσφατων στοιχείων που αφορούν στις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις και αφετέρου η διερεύνηση και καταγραφή του ρόλου του νοσηλευτή στην πρόληψη και αντιμετώπιση τους.
Ανασκόπηση Βιβλιογραφίας: Για τις ανάγκες της εργασίας διενεργήθει εκτενής βιβλιογραφική έρευνα όσον αφορά στις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, αξιοποιώντας ως πηγές αντίστοιχες πλατφόρμες βιβλιογραφικής ανασκόπησης (Google Scholar, Scopus, PubMed, Elsevier), καθώς και σε ιστοσελίδες οργανισμών υγείας (WHO, ECDC,CDC κ.α.). Εν γένει αναζητήθηκαν εργασίες και βιβλία των τελευταίων δεκαετιών.
Συμπεράσματα: Οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις αποτελούν μόνιμο παράγοντα κινδύνου της εισαγωγής ασθενών για θεραπεία, ακόμα και στις ανεπτυγμένες χώρες. Η εμφάνιση των ανθεκτικών στα αντιβιοτικά οργανισμών έχει δημιουργήσει ανθεκτικά στελέχη που προκαλούν λοιμώξεις οι οποίες ενδεχόμενα και χωρίς κατάλληλη αντιμετώπιση μπορούν να απειλήσουν την ζωή του ασθενούς, και να οδηγήσουν σε ενδονοσοκομειακές εξάρσεις που απειλούν τόσο τους ασθενείς όσο και το νοσηλευτικό προσωπικό.
Ο ρόλος του νοσηλευτή στην πρόληψη και αντιμετώπιση τους είναι ιδιαίτερα σημαντικός δεδομένης της άμεσης και συχνής επαφή με τον ασθενή. Ο νοσηλευτής έχει την αρμοδιότητα να εφαρμόζει τα κατάλληλα πρωτόκολλα που θα αφορούν στις ιατρικές πράξεις και που αφορούν στην προστασία της μόλυνσης από ανθεκτικούς στα φάρμακα μικροοργανισμούς του ασθενή κατά την διάρκεια αυτών.
